Beton komórkowy wytwarza się z piasku, wody i wapna, z dodatkiem różnego rodzaju spoiw. Piasek jest czasami zastępowany popiołem lub mieszanką popiołu z piaskiem. W budownictwie najczęściej stosuje się beton komórkowy autoklawizowany - poddany w autoklawach działaniu wysokoprężnej pary wodnej i podwyższonej temperatury (180-190°C).
Marka oznacza średnią wytrzymałość na ściskanie w MPa w stanie suchym.
Odmiana oznacza średnią gęstość objętościową w kg/m³ w stanie suchym.
Z betonu komórkowego produkowane są bloczki i płytki następujących marek: 1,5; 2,0; 3,0; 4,0; 5,0; 6,0; 7,0.
Wyroby produkowane są w czterech odmianach: M400, M500, M600, M700.
Liczba przy literze oznacza średnią gęstość objętościową mierzoną w kg/m³. Wyroby o mniejszej gęstości objętościowej mają lepszą izolacyjność termiczną, ale niższą wytrzymałość na ściskanie. Na elementy konstrukcyjne nośne mogą być stosowane elementy o marce nie mniejszej niż 4,0 i gęstości objętościowej większej od 550 kg/m³. Pozostałe elementy mogą być stosowane jako materiał izolacyjny i wypełniający w ścianach osłonowych i warstwowych. W budynkach ze ścianami z betonu komórkowego można stosować płyty stropowe z betonu komórkowego lub inne typy stropów.
W Polsce produkuje się kilka rodzajów betonu komórkowego.
- Beton Lekki Belitowy BLB; kruszywo: piasek kwarcowy; spoiwo: cement portlandzki lub hutniczy, wapno suchogaszone.
- Piano-Gazo-Silikat PGS; kruszywo: piasek kwarcowy lub popiół lotny; spoiwo: gips, wapno mielone.
- Silikat Wolnotężejący SW; kruszywo: piasek kwarcowy lub popiół lotny; spoiwo: gips, wapno mielone i wapno suchogaszone.
- Uniwersalna Polska Technologia UNIPOL; kruszywo: piasek kwarcowy lub popiół lotny; spoiwo: cement portlandzki, wapno mielone.
Zalety ścian z betonu komórkowego:
- dobra izolacyjność cieplna i akustyczna,
- możliwość wybudowania ściany jednowarstwowej spełniającej wymagania normy cieplnej,
- lekkość,
- łatwość obróbki (beton można ciąć zwykłymi narzędziami ciesielskimi),
- precyzja wymiarów,
- niska pracochłonność wykonania (dom można postawić w ciągu kilku miesięcy).
Wady ścian z betonu komórkowego:
- nasiąkliwość,
- kruchość wyrobów (podczas transportu i rozładunku obowiązuje szczególna ostrożność).
Asortyment dostępnych na rynku wyrobów obejmuje: bloczki ścienne o różnych wymiarach przeznaczone do wznoszenia ścian jednowarstwowych, wielowarstwowych i działowych, bloczki uzupełniające, płyty stropowe i dachowe, nadproża prefabrykowane, elementy ocieplenia wieńców (prostopadłościenne elementy z doklejoną warstwą wełny mineralnej), kształtki przeznaczone do wylewania nadproży i wieńców, kształtki do formowania słupów żelbetowych w ścianach (system szkieletu żelbetowego z wypełnieniem z betonu komórkowego) z wypełnieniem - kształtki pełnią w tym przypadku rolę szalunku traconego.
Nadproże - belka nad otworem (na ogół okiennym lub drzwiowym) przenosząca obciążenie od stojącej nad nią ściany.
Ściany z betonu komórkowego pełnią nie tylko funkcję konstrukcyjną i osłonową (jak w przypadku ścian z cegły pełnej), ale również izolacyjną. Pełne wykorzystanie właściwości izolacyjnych jest możliwe pod warunkiem stosowania zapraw ciepłochronnych lub zapraw klejowych z zachowaniem grubości spoiny nie większej niż 2 mm (wielkość nieistotna przy obliczaniu izolacyjności termicznej przegrody). Zaprawę przygotowuje się na budowie przez rozrobienie suchej mieszanki z wodą. Może być stosowana wewnątrz i na zewnątrz ponieważ jest mrozo- i wodoodporna. Nanosi się ją na płaszczyznę poziomą i boczną bloczka i dociska do kolejnego elementu. Proces ten przypomina bardziej klejenie niż murowanie i musi być wykonany bardzo precyzyjnie (starannie) z zachowaniem odpowiedniej grubości spoin.